Een droomherstel
Terwijl Steef in paniek familie en vrienden inlicht, heeft Julian zelf niks door. Hij droomt van een gelukkig leven in een sprookjesachtig Meerdijk waar de zon altijd schijnt, niemand ziek is, geld geen rol speelt en waar thuis zijn grote liefde Saskia op hem wacht.
Die mooie droom wordt al snel een nachtmerrie als iedereen om wie hij geeft zich tegen hem keert. Zijn geliefden jagen hem weg en Julian voelt zich in zijn binnenwereld net zo alleen, verlaten en ongezien als in het echte leven. Op de intensive care krijgt hij een hartstilstand.
Maar terwijl artsen druk bezig zijn hem te reanimeren heeft hij een verhelderend gesprek met de geest van Saskia. Ze helpt hem te accepteren zijn eigen leven weer op te pakken: soms houdt liefde geen stand en het is juist goed dat de kinderen uitvliegen. Julian mag weer gaan leven.
Dat is ook wat de artsen in het AZM voor elkaar krijgen: Julian ligt op de hartbewaking, maar de vooruitzichten zijn voorzichtig optimistisch. Zeker als hij zijn ogen opent en ziet dat al zijn kinderen er voor hem zijn.
Steef voelt zich wel vreselijk schuldig: als hij zijn vader niet zo had lopen pushen tijdens de training dan was dit allemaal niet gebeurd. Rik probeert hem gerust te stellen, maar de gedachte blijft aan ‘m knagen.
De arts heeft een weinig rooskleurige diagnose: Julian kampt met enkele ernstige vernauwingen door aderverkalking en moet met spoed een bypassoperatie ondergaan. Zijn kinderen zijn vreselijk bezorgd, hij is ook doodsbang maar houdt zich groot voor hen.
