Na zijn opvallende rol als Mol in het 25e seizoen van Wie is de Mol?, verrast Stijn de Vries zijn fans opnieuw met zeer persoonlijk nieuws. De presentator en modejournalist vertelt openhartig over een emotionele periode in zijn leven: “Ik huilde bijna elke dag.”
Van saboteur tot spiegel van kwetsbaarheid
In de nasleep van de grote finale, waarin duidelijk werd dat Stijn maandenlang succesvol iedereen om de tuin had geleid als Mol, bleef hij ook na de opnames niet onbewogen. “De spanning van het spel, het liegen tegen mensen die je vertrouwt, en de geheimhouding die daarna kwam… het kwam er allemaal uit toen ik weer thuis was,” vertelt hij in een openhartig interview. “Elke dag huilen klinkt misschien overdreven, maar dat was hoe intens ik het ervaren heb.”
Groot nieuws: nieuw boek op komst
Maar er is niet alleen tranen en terugblik – er is ook goed nieuws. Stijn onthult dat hij werkt aan een nieuw boek, waarin hij niet alleen zijn avontuur als Mol beschrijft, maar ook ingaat op zijn persoonlijke groei, zijn jeugd, zelfbeeld en de kracht van jezelf durven zijn.
“Het boek gaat niet alleen over mollen en maskers, maar vooral over hoe ik leerde mijn ware zelf te laten zien – glitter, nagellak en alles wat daarbij hoort.”
Kwetsbaarheid als kracht
De boodschap die Stijn wil meegeven is duidelijk: kwetsbaarheid mag gezien worden. “Ik heb lang gedacht dat ik moest voldoen aan verwachtingen, dat ik me moest aanpassen. Maar nu weet ik: je hoeft je niet kleiner te maken om erbij te horen. Je mag groot zijn, kleurrijk zijn, en soms ook gewoon huilen.”
Met zijn herkenbare stijl en openhartigheid raakt Stijn opnieuw een snaar bij zijn volgers. Op sociale media stromen de steunbetuigingen binnen. Veel fans noemen hem een rolmodel voor jonge mensen die worstelen met hun identiteit of het gevoel hebben dat ze zich moeten verstoppen.
Wat volgt er nu?
Naast het schrijven van zijn boek werkt Stijn ook aan nieuwe projecten op televisie en in de podcastwereld. Toch benadrukt hij dat hij zijn tijd neemt. “Na Wie is de Mol? wilde ik meteen door, maar mijn lichaam en hoofd zeiden: even pauze. Dus nu kies ik bewust voor wat rust, ruimte en reflectie.”
