Angela de Jong hekelt grap in Kopen Zonder Kijken: “Zielige actie van twee zelfingenomen mannen”
Angela de Jong windt er in haar column geen doekjes om: de misplaatste grap van makelaar Alex van Keulen en bouwdeskundige Bob Sikkes in de nieuwste aflevering van Kopen Zonder Kijken schoot bij haar volledig in het verkeerde keelgat. “Een zielige actie van twee mannen van middelbare leeftijd die zichzelf net iets te belangrijk vonden.”
In de aflevering stond het team voor de uitdaging om een passende woning te vinden voor Kaj en Lieneke. Al vijf jaar zoeken ze naar een ruimer huis, met hun twee jonge kinderen – waarvan de jongste kampt met gezondheidsproblemen – als belangrijkste drijfveer. De situatie was nijpend.
Tranen aan tafel
De spanning liep hoog op toen het erop leek dat de zoektocht op niets zou uitlopen. “Zelfs op kluswoningen worden we overboden. We zijn compleet kansloos. Eén conclusie: de zoektocht stopt hier,” sprak Alex op serieuze toon. Lieneke hield het niet droog. Maar wat een moment van teleurstelling leek, bleek uiteindelijk een opgezette scène: Alex en Bob onthulden dolenthousiast dat er tóch een huis was gekocht.
“Wreed toneelstukje”
Angela de Jong noemt het optreden van de heren een “zielige actie”. In haar column schrijft ze: “Alex en Bob speelden hun gemene toneelstukje bij Kaj en Lieneke alsof ze het hadden ingestudeerd. Inclusief tranen van Lieneke. Maar waarom? Dit stel had geen realitycheck nodig, zoals sommige verwende millennials of Gen Z’ers die meedoen aan het programma.”
Volgens De Jong hadden Kaj en Lieneke met hun budget van vier ton allesbehalve onrealistische wensen. “Een eigen slaapkamer voor de kinderen, een zolder, een tuintje – dat was het. Geen droomhuis in hartje Amsterdam, geen hip koffietentje om de hoek. Ze drinken hun thee thuis, met een supermarktkoekje erbij. En met de zorgen om hun zieke zoontje weten ze als geen ander wat écht telt in het leven.”
“Zonder Martijn ontbreekt empathie”
De kritiek richt zich niet alleen op de misplaatste grap, maar ook op het gemis van presentator Martijn Krabbé. “Zonder Martijn ontbreekt de flair, de empathie en de relativerende knipoog. Hij weet wanneer hij moet intunen op emoties, wanneer hij de spanning moet breken, en – misschien nog wel belangrijker – wanneer hij moet zwijgen.”
Volgens Angela had Krabbé het nooit zo aangepakt. “Als jullie voortaan weer een toneelstukje voorbereiden, denk dan even aan Martijn. Aan wat hij zou doen. Dat is wel het minste wat je kunt doen met zijn erfenis.”
